حضرت زهرا «علیها السلام» می فرمایند:
هرکس عبادت خالص خود را به سوی خدا بالا فرستد خداوند بهترین چیزی را که مصلحت اوست برایش فرو می فرستد .
این یک حدیث زیبا، امیدوار کننده و مشهور است که حداقل هر سال به مناسبت ایام فاطمیه از گوشه و کنار به آن برمی خوریم. شخص حضرت زهرا «علیها السلام » عبادت خالص خود رابه سوی خدا فرستاد، زندگی خود را با کار برای رضای خدا زنده و جاودانه کرد، باتمام آنچه داشت از دین پدرش دفاع کر، هیچ چیز را برای خودش نگه نداشت، فرزند عزیزش را، پهلوی شکسته اش را، صورت سیلی خورده اش را سرمایه ای ساخت، تا باآن خلوصش را به خدا اثبات کند، خدا نیز بهترین چیزی را که مصلحتش بود برایش مقدر کرد که ما از آن چیزی نمی دانیم ؛ فقط می دانیم حضرت زهرا گرچه مظلوم همیشه ی تاریخ است و ما بی نشان از مزارش هستیم؛ ولی نشانی اش را در دل های خود به خوبی می یابیم.
بنگریم؛ آیا ما نیز می توانیم عبادتی خالص را به سوی خدا بفرستیم؟ آن عبادت خالص چه می تواند باشد؟ شاید الگو گیری از آن حضرت در عفاف و حجاب بتواند نشانی ازما، پیش آن حضرت باشد.